Binche tijdens de fotoshoot in Kampen
Binche
Translate
donderdag 14 augustus 2014
donderdag 29 mei 2014
Dogdance!
Op 28 april zijn Binche en ik begonnen aan een cursus dogdance. We hebben iedere week een half uur privéles van een gewéldige trainer. 5 Lessen hebben we nu gehad en Binche is een wonderbaarlijke snelle leerling. Hij vindt het trainen thuis zo ontzettend leuk, dat hij me als het ware een paar maal daags uitnodigt om de oefeningen te doen. heerlijk zo'n super enthousiast hondje!!
Inmiddels kent hij al vele oefeningen:
Inmiddels kent hij al vele oefeningen:
- achertuit lopen van mij af en naar mij toe door mijn benen
- link en rechtsom draaien
- de slalom door de benen
- stoppen tijdens de slalom tussen de benen
- om een voorwerp heen lopen
- op mijn voeten staan met zijn pootjes en samen lopen
- handstand tegen de muur en al een beetje tegen mijn benen
- zijn pootje optillen bij het commando "tik"
- draaien om een krukje
- om meerdere voorwerpen tegelijk lopen
Afgelopen week zijn we begonnen met oefenen op het skateboard en de backwave (slalom) achteruit tussen de benen. Wordt dus zeker nog vervolgd.....
Tik |
Binche groeit op!
Overal mee naar toe in de tas |
Binche 6 maanden oud |
Binche 9 maanden oud |
10 maanden |
dinsdag 15 oktober 2013
Kleine dappere Binche
Binche is geboren op 9 juli 2013 als enigste blue merle. Hij heeft 2 driekleur broers en 1 driekleur zus.
Zijn ouders zijn (V) The Legend of Marmorea's Shelter X (M) Heathers Hill Queen Una Ducati.
Toen Binche met 6 weken zijn eerste enting kreeg is er bij hem een zeer ernstige hartruis geconstateerd. Zo ernstig dat hij een levensverwachting had van 1 tot 1 ½ jaar….. Volgens de DA moest ik hem als hij 3 mnd was maar eens door een cardioloog laten onderzoeken als ik wilde weten wat hij daadwerkelijk had.
Zijn ouders zijn (V) The Legend of Marmorea's Shelter X (M) Heathers Hill Queen Una Ducati.
Toen Binche met 6 weken zijn eerste enting kreeg is er bij hem een zeer ernstige hartruis geconstateerd. Zo ernstig dat hij een levensverwachting had van 1 tot 1 ½ jaar….. Volgens de DA moest ik hem als hij 3 mnd was maar eens door een cardioloog laten onderzoeken als ik wilde weten wat hij daadwerkelijk had.
Na het 2 dagen te hebben laten bezinken en het enigszins een
beetje verwerkt te hebben besefte ik dat ik niet wilde wachten totdat Binche 3
mnd was. Ik wilde zo snel mogelijk weten wat hij had, dus ben ik maar eens het
een en ander op gaan zoeken op Google.
Zo kwam ik terecht bij Dierenkliniek Rijssen, waar een
cardioloog werkte die ook op de universiteit Utrecht werkt.
Op 6 september kon Binche daar al terecht voor een nader
onderzoek. De arts hoorde aan het soort ruis al wat het was en kwam met het
goede nieuws dat het in ieder geval te verhelpen was, mits ik dat wilde. Het betrof hier een PDA.
Onderin heb ik een link geplaatst naar de NSV voor PDA uitleg. Heel duidelijk en goed uitgelegd, alleen de prijzen bij de operatie zijn denk ik van 10 jaar geleden.....
Nooit heb ik er over na hoeven denken, Binche zou geholpen
worden! De arts was blij dat ik Binche liet opereren, daar de meeste fokkers
een PDA geval in lieten slapen.
Er is toen gedurende een uur een cardiologische echo gemaakt
om alles goed te bekijken en te meten en of er misschien nog andere afwijkingen
aan zijn hart waren die een operatie in de weg zouden staan.
Binche had al een linker hartkamer die zo groot was als van
een hond van 15 kilo! Terwijl hij pas 2 kilo! woog. Doordat zijn hart zo groot
was had hij ook een lekkend hartklepje en stond zijn borstkas al een heel eind
naar voren. Dit kon je dan ook heel goed zien en horen. De arts kwam tot de conclusie dat de coil
inbrengen via de lies nog niet mogelijk was omdat de ader waardoor de coil zou
moeten maar 2 mm dik was en dit zou ruim 3,5 mm moeten zijn. Voor deze techniek
moest Binche nog een aantal weken cq. maanden wachten, maar hij groeide bijna
niet en naar mijn gevoel was één ding zeker….maanden wachten dat werd hem niet
na alles wat ik gehoord had. Was er nog de optie om de coil te vervangen door
een pennenveertje omdat die kleiner is, maar dat was niet echt iets waar de
arts om stond te juichen. Wilde niet altijd lukken….
Bleef over de operatie via de borstkas, een zeer zware
operatie voor de hond zelf maar ook erg succesvol, 9 van de 10 honden die deze
operatie ondergingen genezen volledig volgens de arts.
Alles goed overwogen en de consequenties onder ogen gezien
heb ik na een goed gesprek met mijn eigen dierenarts toen toch maar besloten om
het sluiten van de PDA via de borstkas te doen.
Op 25 september is Binche geopereerd aan zijn hart. Ik
bracht hem ’s morgens om half 9 naar de kliniek in Rijen…..een hele verdrietige
familie thuis achterlatend, want je weet op dat moment natuurlijk niet of je
hem dan nog levend terug ziet.
Wat was het afscheid nemen moeilijk, maar ik moest hem
achterlaten. De operatie zou ongeveer 2 uur duren en degene die Binche de
komende dagen zou verzorgen (Marjan) zou mij bellen zodra hij wakker was,
waarschijnlijk zou dat in de middag worden. Als het mis zou gaan zou ze me
uiteraard eerder bellen.
Wat kan de klok dan langzaam gaan, maar langzamerhand
besefte ik dat hij in ieder geval niet op de operatietafel was overleden, want
het was inmiddels al tegen 1 uur!!!
om kwart voor 3 kwam het verlossende telefoontje. De
operatie was geslaagd!!!
Binche had wel erge ademhalingsmoeilijkheden gehad, dat
konden ze ook zien in de bloeduitslagen en hij kreeg dan ook nog zuurstof
toegediend, maar zover was iedereen tevreden over het verloop. Binche had wel erge pijn maar kreeg daarvoor
pijnbestrijding. Tegen 5 uur mocht ik nog zelf even bellen hoe het ging met
Binche.
Om 5 uur was hij goed wakker, maar hij bleef erg onrustig en
kreeg zijn ademhaling niet goed onder controle. inmiddels had hij alweer wat
gedronken en een plasje gedaan.
Marjan beloofde me nog eens te bellen als haar dienst er
bijna opzat voor een update.
Om 20.15 uur belde Marjan dat het nog even heel erg spannend
was geweest met Binche. Het ademen wilde echt niet en er is toen besloten om
een röntgen te maken en daaruit bleek dat Binche toch vocht in zijn longetjes
had gekregen. Hij heeft vochtafdrijvers gekregen maar na een uur was zijn
toestand nog niet verbeterd. Ze hebben hem onder controle gekregen met
pijnstillers en tegen 19.45 uur werd hij heel rustig. Binche lag nu rustig te
slapen en ze kon hem ook wakker maken. Hij bleef rustig volgens Marjan.
Vannacht zou ze hem meenemen naar haar huis zodat hij niet alleen in de kliniek
zou zijn en zij vannacht nog een paar keer naar hem kon kijken. dat stelde me
erg gerust wetend dat hij in hele goede handen was. Marjan zou de volgende
ochtend tegen 9 uur contact met mij opnemen.
De volgende ochtend was er goed nieuws…..Binche had de nacht
heel rustig doorgebracht en ik mocht hem komen halen tegen half 2 die middag!!!
Wat een klein dapper hondje zag ik toen ik hem ging ophalen!!
Zo blij!!
Binche had een klein sneetje aan de linkerkant van de
ribben. Een net sneetje, onderhuids gehecht. inmiddels zie je er al niets meer
van en beginnen de haartjes ook weer aan te groeien.
De cardioloog kwam met een big smile naar me toe, blij dat deze
operatie weer gelukt was. Hij wilde Binche over 3 mnd nog wel een keer zien om
op een echo te bekijken of het hart kleiner is geworden en het klepje dus niet
meer lekt. Hier krijgen we nog een oproep voor. De cardioloog zei ook dat het
zo’n groot voordeel was dat Binche pas 11 weken was, omdat niets dan
onomkeerbaar was. Alles geneest supersnel en goed bij zo’n pup.
Marjan liet mij nog wat filmopname zien van de operatie, van
de beademing, bloeddruk, hartslag, zuurstof in het bloed, enz. De onderdruk van
Binche was 29 en op het moment dat de aders gesloten waren schoot deze naar de
90!! Zo ongelooflijk…
Pijnstillers en vochtafdrijvers (voor de zekerheid) kregen
we mee naar huis. Gedurende 2 weken iedere dag pijnstillers voor Binche.
Gelukkig in druppelvorm, wat zo over zijn brokjes kon, geen probleem met innemen dus! Hij mocht niet
tussen de andere honden lopen, maar zijn behoefte doen en weer lekker in zijn
mandje in de puppyren liggen.
3 maal daags moest zijn ademhaling geteld worden als hij lag
te slapen en mocht dit 40 x of meer zijn moest hij weer aan de vochtafdrijvers.
Wat een toppertje blijkt het nu te zijn. Binche heeft zich
aan alles overgegeven en gelukkig veel gerust en geslapen al viel dat soms niet
mee en wilde hij zo graag even mee rennen met de rest. In de hondentas heb ik
Binche zoveel mogelijk overal mee naar toe genomen, hij moest tenslotte wel
gesocialiseerd worden.
Binche is heel goed gaan eten sinds de operatie. Hij woog op 6 september tijdens ons eerste bezoek aan de cardioloog 2000 gram, op 25 september voor de operatie hij 2400 gram en vandaag bijna 3 weken na de operatie weegt Binche 3175 gram!!
Sinds vrijdag 11 oktober krijgt Binche geen pijnbestrijding
meer en hij doet het super goed! Hij speelt en rent en kan nu dus eindelijk een
puppy zijn! Zijn ribbetjes, daar zal hij nog wel even last van hebben want die zijn
natuurlijk zwaar gekneusd, maar hij weet nu zelf wat hij wel en niet moet doen
en kan.
We wachten dus de controle maar af in december/januari om te
zien of Binche straks lekker mag gaan sporten!!
http://www.nederlandsesheltievereniging.nl/?taal=NL&id=191
Abonneren op:
Posts (Atom)